ՋՈՒԼԻԵՏԱ  ԲԱԲԱՅԱՆ

Սիրված դերասանուհի Ջուլիետա Բաբայանը արդեն 45 տարի աշխատում է Գ. Սունդուկյանի անունը կրող մայր թատրոնում: Նա հպարտանում է, որ աշխատել է հայ բեմի մեծերի հետ և շատ բան սովորել նրանցից:
Նկարահանվել է բազմաթիվ հեռուստաբեմադրություններում, «Իմ տունը քո տունն էե հեռուստածրագրում, «Բումերանգներե-ում, «Մի կաթիլ մեղրե հեռուստասերիալում: Վայելում է հեռուստադիտողի սերն ու հարգանքը: Մասնակցել է  բազմաթիվ արտասահմանյան ֆիլմերի հայերեն հնչյունավորմանը:
Նկարահանվել է Ռոդիոն Նահապետովի «Իմ մեծ հայկական հարսանիքըե կինոնկարում:

–  Հիշու՞մ եք Ձեր առաջին բեմելը, ո՞ր ներկայացման մեջ եք խաղացել:
–  Իմ շատ սիրելի ուսուցիչ Վարդան Աճեմյանի բեմադրած «Արա Գեղեցիկե ներկայացման մեջ: Կարևորն այն է, որ պետք է կանգնեի իմ կուռք Մետաքսյա Սիմոնյանի կողքին, և շատ հուզված էի:
–  Լա՞վ է ճանաչված և սիրված լինելը:
–  Իհարկե ... Կարդալ շարունակությունը »

ՌԱԶ­ՄԻԿ ԱՄՅԱՆ. «Եր­րորդ երե­խա­յին դեռ չեմ պլա­նա­վո­րում...»

Ռազ­մի­կի հետ հան­դի­պե­ցի վար­սա­հար­դար­ման սրա­հում: Պարզ­վեց, որ հա­ջորդ օրը նա ար­դեն պետք է մեկ­նի շրջա­գա­յու­թյան: Հար­ցազ­րույ­ցն անց­կաց­րե­ցի շատ էքստ­րե­մալ պայ­ման­նե­րում, ամբողջ ընթացքում հե­տև­ում էի թե ինչ­պես է մա­զե­րը հար­դա­րում Ռազ­մի­կը, ավե­լի ճիշտ` նրա վար­սա­հար­դար-ոճա­բա­նը: 

–  Ռազ­միկ, պատ­միր, թե շրջա­գա­յու­թյան ըն­թաց­քում որ քա­ղաք­նե­րում ես լի­նե­լու...
– Վա­ղը մեկ­նում եմ Մոսկ­վա:  Այս ամսվա ըն­թաց­քում մեկ­նե­լու եմ Պերմ, Կրաս­նոդար, Ստավ­րո­պոլ,  Բոս­տոն, Կա­նա­դա, Նյու-Յորք, Սան-Ֆրան­ցիս­կո, Լոս Ան­ջելես...  Բար­սե­լո­նա, Երու­սա­ղեմ, Բրազի ... Կարդալ շարունակությունը »

ԱՐՄԱՆ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ

«Շո­ուն չպետք է խան­գա­րի հա­մեր­գի երաժշ­տա­կան հատ­վա­ծին...»
–  Ար­ման, շատ սիր­ված ես ժո­ղովր­դի կող­մից: Պա­տաս­խա­նատ­վու­թյունդ մեծ է...
–  Բնա­կա­նա­բար... Շատ կա­րև­որ է,  երբ արածդ գոր­ծը գնա­հատ­վում է, գնա­հատ­վում է հենց ժո­վովր­դի կող­մից, քա­նի որ, այն ինչ անում ենք, իրա­կա­նում հենց ժո­ղովր­դի, հան­դի­սա­տե­սի հա­մար ենք անում:
–  Ինչ­պե՞ս է կազմ­վում մե­նա­հա­մեր­գիդ ծրա­գի­րը, հաշ­վի առն­վո՞ւմ է եր­գե­րի հի­թա­յին լի­նե­լը կամ այլ հան­գա­մանք­:
–  Հիմ­նա­կա­նում ընտ­րում եմ և հին, և նոր եր­գե­ր...  Բնա­կա­նա­բար այն­պի­սի եր­գեր, որոնք սիր­ված են, չնա­յած, ամեն ան­գամ փոր­ձում եմ ներ­կա­յաց­նել նաև նոր, չլսված եր­գեր:
–  Ինչ­պե՞ս ես հաս­կա­նում` եր­գը հիթ դար­ձել է, թե` ոչ, նկա­տի չու­նեմ ամեն տե­սակ հիթ-շքերթ­նե­րը, թո­փե­րը...
–   Երևի այն բա­նից, թե ինչ­պես է հան­դի­սա­տե­ ... Կարդալ շարունակությունը »

ՎԱՀԱԳՆ ՃԵՆՏԵՐԵՃՅԱՆ

ՎԱ­ՀԱԳՆ ՃԵՆ­ՏԵ­ՐԵ­ՃՅԱՆ. կի­թա­ռա­հար, ով կրում է հան­րա­հայտ ջու­թա­կա­հար եր­կու եղ­բայր­նե­րի ազ­գա­նու­նը: Ազ­գա­նուն, որը պար­տա­վո­րեց­նում է: Մեծ հպար­տու­թյուն է լի­նել մե­ծա­նուն մար­դու որ­դի: Պա­պի մեծ սե­րը երաժշ­տու­թյան հան­դեպ ոչ մի­այն փո­խանց­վել էր որ­դի­նե­րին` հան­րա­հայտ ջու­թա­կա­հար­ներ Աշոտ և Ար­մեն Ճեն­տե­րե­ճյան­նե­րին, այլ նաև տա­ղան­դա­շատ թո­ռա­նը` սիր­ված կի­թա­ռա­հար Վա­հագ­նին:


­­– Ինչ­պե՞ս ստաց­վեց, որ ընտ­րե­ցիք երաժշ­տու­թյան ու­ղին, առա­վել ևսէ գե­րա­դա­սե­ցիք կի­թա­ռը:
­­– 12 տա­րե­կա­նից եմ սկսել նվա­գել, և ինձ թվում է` այդ­պես էլ պետք է լի­ներ: Շա­տե­րին է հե­տաքրք­րել` ին­չու ոչ ջու­թակ, այլ կի­թառ: Տա­րի­ներն ան­ցել են, և հի­մա եմ հաս­կա­ցել, որ եթե դառ­նա­յի ջու­թա­կա­հար, երևի չդառ­նա­յի այն, ինչ այ­սօր դար­ձել են հայրս և հո­րեղ­բայրս: Ին­չև ... Կարդալ շարունակությունը »

... Կարդալ շարունակությունը »

ՔՆՔՇԱՆՔԸ  ԵՐԲԵՔ ՇԱՏ ՉԻ  ԼԻՆՈՒՄ

ՔՆՔՇԱՆՔՆ  անչափ հա­ճե­լի է, այն հո­գին լցնում է ջեր­մու­թյամբ և սի­րով: Յու­րա­քան­չյուր կին երա­զում է քնքուշ ու նուրբ զու­գըն­կե­րոջ մա­սին, քա­նի որ, ըստ նրանց, դա ավե­լի է ամ­րաց­նում հա­րա­բե­րու­թյու­նը: Քնք­շու­թյու­նը, ան­կեղ­ծու­թյու­նը եր­բեք չա­փից շատ չեն լի­նում, բայց դրա քիչ լի­նե­լը զգում է յու­րա­քան­չյուր կին: Ափ­սոս, որ տղա­մար­դիկ չեն հաս­կա­նում, որ ինչ­քան շատ քնքշու­թյուն դրսև­ո­րեն, այն­քան շատ փո­խա­դարձ սեր կստա­նան: Այդ ամենն, իհար­կե, բարդ չէ, և մի­ջոց­ներն էլ բազ­մա­թիվ են` կարճ երկ­տո­ղեր, սի­րո, հո­գա­տա­րու­թյան խոս­քեր, առանց առի­թի բեր­ված ծա­ղիկ­ներ, գրպա­նից հա­նած կոն­ֆետ կամ պար­զա­պես` թե­թև քնքշանք... Այս ամե­նը դրսև­ո­րե­լու հա­մար տղա­մարդ­կան­ցից, բնավ, տի­տա­նա­կան ու­ժեր չեն պա­հանջ­վում:
Ին­չի՞ մա­սին է երա­ ... Կարդալ շարունակությունը »

ՈՒ՞ Ր  Է ՀԱՍՑՆՈՒՄ  ԻՆՔՆԱՍԻՐՈՒԹՅՈՒՆԸ

Ս ի­րո հո­գե­բան­նե­րի տե­սանկյունից` դա­ վա­ճա­նու­թյու­նը լի­նում է պա­տա­հա­կան: Որ­պես կա­նոն` այն հան­դի­սա­նում է զու­գըն­կեր­նե­րի մի­ջև էմո­ցի­ո­նալ կա­պի թու­լաց­ման օրի­նա­չափ ար­դյունք: Լի­նում են դեպ­քեր, երբ կի­նը, նախ­քան ամուս­նու ան­հա­վա­տար­մու­թյան մա­սին իմա­նա­լը, միտ­ված չէ իրենց հա­մա­տեղ կյան­քն ընդ­հա­տել. մի՞­թե հեշտ է ամուս­նա­լու­ծու­թյան մա­սին որո­շում կա­յաց­նե­լը: Բայց վի­ճա­կագ­րու­թյու­նը ցույց է տա­լիս, որ այ­սօր հենց կա­նայք են մե­ծա­մա­սամբ հան­դես գա­լիս ամուս­նա­լու­ծու­թյան որոշ­մամբ:
Կա­նանց ինք­նա­սի­րու­թյան մեջ կան սե­փա­կան հաշ­վարկ­նե­րը: Այո, հենց ինք­նա­սի­րու­թյան: Բայց չէ՞ որ ամուս­նա­լու­ծու­թյան նա­խա­շե­մին զու­գըն­կեր­նե­րից յու­րա­քան­չյու­րը պար­զա­բա­նում է այն հար­ցը, թե ... Կարդալ շարունակությունը »

... Կարդալ շարունակությունը »

... Կարդալ շարունակությունը »

Ա մեն օր աշ­խա­տա­վայ­րից տուն    վերա­դառ­նա­լիս Մու­րա­ցա­նի ան­վան բա­նուկ փո­ղո­ցում հան­դի­պում էի մի ծեր, դալ­կա­հար կնոջ, որը դան­դաղ քայ­լում էր` ան­ցորդ­նե­րին ու­շա­դիր զննե­լով: Ալե­հեր կին էր, իմ կար­ծի­քով` մոտ 90 տա­րե­կան: Քայ­լում էր մտազ­բաղ և հա­ճախ որևէ տղա­մարդ ան­ցոր­դի եր­կար զննե­լով` հարց­նում էր.
–  Որդի, դու սև խալ չունե՞ս արդյոք ձախ ուսիդ:
Հարցն իրոք շատ տա­րօ­րի­նակ էր, իսկ ես (մե­ղա քեզ Աստ­ված) կար­ծում էի, թե երևի ծե­րա­ցած, ցնոր­ված կին է: Պատ­կե­րաց­րեք, նույն կար­ծի­քին էին փո­ղո­ցի երի­տա­սարդ­նե­րը, որոնք եր­բեմն ծաղ­րում էին նրան և կա­տակ­ներ հղում ծեր կնո­ջը: Եր­բեմն ծե­րե­րը երի­տա­սարդ­նե­րին սաս­տում էին, որ ... Կարդալ շարունակությունը »

ՆԻԿՈԼԱՅ   ԾԱՏՈՒՐՅԱՆ
Ար­վես­տի վաս­տա­կա­վոր գոր­ծիչ, պրո­ֆե­սոր, մի քա­նի մրցա­նակ­նե­րի դափ­նե­կիր Նի­կո­լայ Ծա­տու­րյա­նը ծնվել է Երև­ա­նում 1945 թվա­կա­նին:
Աշ­խա­տել է Գ. Սուն­դու­կյա­նի ան­վան, «Մետ­րո» թատ­րոն­նե­րում: Մաս­նակ­ցել է բազ­մա­թիվ ֆիլ­մե­րի նկա­րա­հա­նում­նե­րին, աշ­խա­տել է հան­րա­ճա­նաչ Յու­լի Ռայզ­մա­նի հետ:
1973 թվա­կա­նից դա­սա­վան­դում է Թատ­րո­նի և կի­նո­յի
պե­տա­կան ինս­տի­տու­տում: Նմա­նա­կում­նե­րի հրա­շա­լի վար­պետ է:

–   Սիրու՞մ եք լուրջ խոսքը կատակով ասել:
–  Միշտ եմ կատակով ասում, իսկ կատակս էլ լուրջ է:
–  Ձեր թույլ տված սխալի համար պատրա՞ստ եք ներողություն խնդրել:
–  Սխալներ շատ եմ թույլ տալիս, բայց ինքս ինձ եմ մեղադրում և ինձանից ե ... Կարդալ շարունակությունը »