Ծ նվել է
1939 թ. դեկտեմբերի 5-ին, Երևանում: Ավարտելով Ղ. Աղայանի անվան N 63
դպրոցը գերազանց գնահատականներով` ընդունվել է Երևանի պոլիտեխնիկական
ինստիտուտի շինարարական ֆակուլտետը և ավարտել է 1962-ին: Ճակատագրի և
հանգամանքների բերումով 1980 թ. Հայաստանից մեկնել է Լոս Անջելես և այնտեղ
բնակվել 25 տարի, այնուհետև վերադարձել է հայրենիք: Լոս Անջելեսում զբաղվել
է լրագրությամբ, հիմնադրել ու ղեկավարել է Լոս Անջելեսի «Հայաստան»
հեռուստաընկերությունը և «Հայաստան» մշակութային կենտրոնը: Նրա երգերն
ինքնատիպ են, հուզառատ ու հոգեհարազատ ոչ միայն այն պատճառով, որ մի մասը
գրված է հայ մեծ բանաստեղծներ Ե. Չարենցի, Հ. Սահյանի, Ս. Կապուտիկյանի,
Պ. Սևակի խոսքերով, այլև նրանով, որ երգահանը յուրովի է մեկնաբանում գրչի
վարպետների գործերը: — Գիտե՞ք Ձեր ազգանվան ծագումը: Կապ ունի՞
արդյոք ռազմական գործիչ Իվան Պասկևիչի հետ: — Երբ 1827-ին ռուսական
զորքը մտել է Երևան, այդ օրերին ծնվել է հորս պապը, որին կոչել են
Պասկևիչ` ի պատիվ ռազմական գործչի: Հորս պապի պատվին էլ մենք կրել ենք
Պասկևիչյան ազգանունը: — Ձեր այցեքարտի վրա գրված է` երգահան,
բանաստեղծ, ժուռնալիստ, հեռուստատեսային բեմադրիչ-ռեժիսոր,
շինարար-ինժեներ: Որի՞ն եք տալիս առաջնությունը, և ո՞րն է տուժում: —
Ոչ մեկն էլ չի տուժում: Թեև նախապատվությունը երգահանին է տրվում: Բացի
բանաստեղծ-երգահանից, որոնք ի վերուստ են տրված, մյուսները ձեռքբերովի են: —
Սկզբում բառերն եք գրում, հետո՞ երաժշտությունը, թե՞ հակառակը: —
Հիմնականում 3 տիպ է. սկզբից` բառերը, հետո` երաժշտությունը, մյուսը`
առաջ երաժշտությունը, հետո` բառերը: Եվ երրորդ` երկուսը միաժամանակ: — Ինչքա՞ն
է տևում մեկ երգի ծնունդը: — Երգ կա, որ գրվել է 5-10 րոպեում,
երգ էլ` 2-3 տարում: Նույնիսկ եղել են դեպքեր, երբ երազում մեղեդի եմ լսել,
արթնացել ու հասկացել, որ դա իմ նոր երգն է: — Ո՞ր երգն է Ձեզ
ճանաչում բերել: — ՙԴու հեռացար, քեզ մոռանալ չի լինի՚ երգը` Բելա
Դարբինյանի անզուգական կատարմամբ: — Շատերը կարծում են, որ Ձեր`
ՙԿուզեմ հիմի փչե զուռնեն՚ երգը ժողովրդական է: Չի՞ մտահոգել Ձեզ: —
Բոլորովին, դա ինձ չի վշտացնում, քանի որ երգն արդեն ժողովրդինն է, և եթե
ասվում է ժողովրդական, ուրեմն երգը քննություն է բռնել, իսկ դա
ստեղծագործողի հաջողությունն է: — Կնոջ Ձեր իդեալը: —
Քրիստոնեական սկզբունքներով առաջնորդվողի մեջ է իմ իդեալը: — Ձեր
կնոջ պատրաստած ո՞ր ճաշատեսակն եք սիրում: — Բոլորն էլ, քանի որ նա
շատ համեղ է պատրաստում: — Ավանդապա՞շտ եք: — Հարգում եմ
հայկական ավանդույթները և աշխատում եմ դրանցից չհեռանալ: —
Նյութականը որևէ դեր կարո՞ղ է խաղալ ընտանիքի ամրության գործում: —
Հիսուսն ասել է.— ՙՈչ միայն հացիվ, այլև` բանիվ՚: Նյութականը, կարելի է
ասել, անհրաժեշտ, բայց ոչ բավարար պայման է: — Ընտանեկան
հավաքույթների ժամանակ ո՞ր երգն եք սիրում կատարել: — Դա կախված է
իրադրությունից և առաջարկվող կենացներից: — Կարո՞ղ եք որևէ դեպք
հիշել` կապված մեր մեծերի հետ: — 1980-ի սկիզբն էր: Զանգեցի Սիլվա
Կապուտիկյանին և ասացի, որ իր ՙԱրարատ՚ բանաստեղծությունը ուզում եմ երգի
վերածել: Նա զայրացած ասաց, որ համաձայն չէ, քանի որ ես որոշել եմ հեռանալ
Հայաստանից և բնակվել Ֆրանսիայում: Ես պատասխանեցի, որ Ֆրանսիա չեմ գնում:
Նա մի պահ ուրախացավ, բայց երբ ասացի, որ ոչ թե Ֆրանսիա, այլ Ամերիկա եմ
գնալու, ավելի շատ զայրացավ ու ասաց. ՙ Ավելի վատ, գնա, գնա, բոլորդ
գնացեք՚: — 1994 թ. ԱՄՆ-ում նշվելու էր մեծ բանաստեղծուհու հոբելյանը:
Միջոցառումից հետո մոտեցա իրեն, նա գրկեց ինձ և գորովանքով ասաց. ՙՍասուն
ջան, բալիկ ջան, ես արդեն իմացել եմ քո կատարած ազգանպաստ գործունեության
մասին: Խոսքերս հետ եմ վերցնում՚: