Ծ նվել է
1927թ. հուլիսի 10‑ին` Նորագավիթում:
Հաճախել է Ղ. Ղուկասյանի անվան պիոներների պալատի թատերական խումբը`
Արուս Ոսկանյանի ղեկավարությամբ: Երեք տարի սովորել է
Գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտում, սկզբում Թաթիկ Սարյանի, այնուհետև`
Գուրգեն Ջանիբեկյանի լսարանում:
1950թ.-ին «Գրական թերթ»-ում տպագրվել են նրա առաջին բանաստեղծությունները,
1958-ին` ՙԱրևոտ ճամփա՚ ժողովածուն:
Ուսանել է Մոսկվայի Գորկու անվան գրականության ինստիտուտում:
Համահայաստանյան երիտասարդական 2-րդ փառատոնի դափնեկիր է, մշակույթի
վաստակավոր գործիչ: Տպագրվել է «Ամբողջական», «Ինչ կար` չկա» երգիծական
մանրապատումների գրքերը: «Մարդկանց ծիծաղն իմ երջանկությունն է»‑այս է
Հորիզոնի կյանքի նշանաբանը: Զրուցեցինք չորրորդ քսանամյակը բոլորած
հումորիստի հետ:
- Ինչո՞ւ Հորիզոն:
- Իմ կերպավորած Հորիզոն Բախտաշատյանը այնքան հարազատ էր
ինձ, որ իմ բեմական անունը դարձավ Հորիզոն: - Ի՞նչ կասեք հումորի զգացումից
զուրկ մարդկանց մասին:
- Թող նրանց համար տառապեն իրենց հարազատները: Նաև խղճում եմ այդ
մարդկանց, որոնք նույնիսկ լսած անեկդոտն են վերլուծում: - Տուժե՞լ եք Ձեր արած
նմանակումների պատճառով:
- Ոչ այնքան: Մի անգամ նույնիսկ Գևորգ Էմինը խնդրեց. ՙՉե՞ս կարող ինձ էլ
նմանակել, ինձ համար շա՛տ
հետաքրքիր կլինի: - Կարողանու՞մ եք դիմակայել
անհաջողություններին:
- Կարողանում եմ, ամբողջ կյանքս այդպես է անցել: Առաջնորդվում
եմ` թույնը վերածել թանաքի սկզբունքով: - Մարտի 8-ն եք ընդունո՞ւմ, թե
Ապրիլի 7-ը:
- Ինչ որ կնոջն է վերաբերում, ընդունում եմ ամեն ինչ, քանի որ ես կնամեծար
եմ: - Ընդունո՞ւմ եք կին-բռնցքամարտիկ,
կին-ծանրորդ:
- Քանի որ կինը` սկսած տիեզերքից, ամեն տեղ կա, ուրեմն թող այդտեղ էլ
լինի: - Ինչպե՞ս եք վերաբերում
այլազգիների հետ ամուսնությանը:
- Շատ վատ, քանի որ կորչում են մեր` հայի գեները: - Որևէ զավեշտական դեպք կարո՞ղ եք
հիշել:
- Հայրենական մեծ պատերազմի ժամանակ մեր գյուղ եկավ մի աճպարար: Նա ասաց,
որ ցանկացած մարդու կարող է շատ հանգիստ քնեցնել: Ես դահլիճից ասացի, որ
ինձ չի կարող քնեցնել: Ինձ հրավիրեց բեմ: Բարձրացա և մտքումս անընդհատ
կրկնում եմ` ոչ, չեմ քնելու: Խեղճ աճպարարը ինչ արեց, չեմ քնում: Դեմքով
շրջվեց դեպի դահլիճին ու ինձ կամաց ասաց.
- Տղա ջան, ինձ խայտառակ չանես, քնի, տասը հազար ռուբլի կտամ: Ասացի, որ
տասը հազարով մի աչքս կփակեմ: Երկար բանկցություններից հետո տվեց 20
հազարը, և ես ՙքնեցի՚: Պարզվեց, որ ես իրենից լավ աճպարար էի:
Մի անգամ էլ գնացի ականջի բժշկի մոտ և ասացի, որ մի ականջս լավ չի լսում:
- Ի՞նչ ասացիք,– գոռաց բժիշկը: - Ոչ մի բան,– ասացի և դուրս եկա, քանի
որ, ինքը երևի, ինձանից վատ էր լսում և եթե քաչալը դեղ աներ, իրեն կաներ: - Ի՞նչ կանեք, եթե դառնաք
ամենակարող:
- Ամեն ինչ կանեմ, որպեսզի բարելավեմ ժողովրդիս վիճակը:
