Վերջերս Արամ Խաչատրյանի անունը կրող մեծ համերգասրահում նշվեց սիրված երգչուհի, հայ երգի անզուգական կատարողներից մեկի` Արուս Գուլանյանի բեմական գործունեության 30 - ամյակը:
Բազմաթիվ մեդալներին ու պարգևներին նույն օրը ավելացավ նաև ՀՀ ՊՆ ՙՄարշալ Բաղրամյան՚ գերատեսչական մեդալը: Համերգից հետո զրուցեցինք Արուս Գուլանյանի հետ:
–Քանի՞ տարեկանից եք սկսել երգել: –Վաղ մանկությունից: Առանց երգի ես չեմ պատկերացնում իմ կյանքը, երգն իմ կյանքի իմաստն է: –Ի՞նչ են հանդիսատեսի ծափերը Ձեզ համար: –Իմ տքնաջան աշխատանքի ամենաթանկ գնահատականը: Դրանից մեծ բավականություն չկա ինձ համար և չի էլ կարող լինել: –Ո՞վ է Ձեր ամենասիրելի երգչուհին: –Անկրկնելի Օֆելյա Համբարձումյանը, նա միշտ ոգեշնչել է ինձ: –Ձեզ համարու՞մ եք հաջողակ մարդ: –Այո, չնայած միշտ էլ շատ դժվարությամբ եմ հասնում հաջողության, բայց հասնում եմ իմ աշխատասիրության և նպատակասլացության շնորհիվ: –Հետաքրքի՞ր է երեխաների հետ աշխատելը: –Ես անչափ սիրում եմ երեխաներին, նրանց նվիրվածությունը, անմեղությունը: Հաճույքով և սիրով եմ նրանց սովորեցնում հայ երգարվեստը: –Հետևու՞մ եք նորաձևությանը: –Եթե սազում է ինձ, անպայման: –Կանա՞յք են շատ բամբասում, թե՞ տղամարդիկ: –Բամբասանքը վատ երևույթ է, հատկապես` տղամարդկանց համար շատ ամոթալի է, չեմ կարող ասել: –Ձեզ ուժեղ մարդ համարու՞մ եք: –Այո, այն էլ` շատ: Երբեք չեմ ընկճվում անհաջողությունից, ամեն ինչ անում եմ, շատ աշխատում` դիմակայելու անհաջողությանը: –Մարտի 8-ն եք ընդունու՞մ, թե՞ Ապրիլի 7-ը: –Հիմա` Ապրիլի 7-ը, որպես մայրերի տոն: –Ի՞նչ կխնդրեիք ոսկե ձկնիկից: –Կխնդրեի վերացնել չարը աշխարհի երեսից, որ բոլոր ազգերը սիրեն իրար, և երբեք պատերազմ չլինի: –Կին-բռնցքամարտիկ, կին-ըմբշամարտիկ. ընդունու՞մ եք: –Ոչ, բոլորովին, որովհետև կանացի չեն: –Կա՞ մի բան, որին երանի եք տալիս: –Կուզեի երիտասարդ լինել և ամեն ինչ սկսել սկզբից: –Ո՞ր գույնն եք սիրում: –Սպիտակ, կարմիր և ծիրանագույն: –Երբևէ Ձեզ մտովի քննադատու՞մ եք: –Իմ առաջին քննադատը ես եմ: Յուրաքանչյուր համերգից հետո մտովի քննարկում եմ նույնիսկ ամենաչնչին բացթողումներս, գտնելով, որ կարելի էր չանել: –Որևէ զավեշտալի դեպք պատմեք: –Չարենցավանում համերգ էինք կազմակերպել: Զգացի, որ բեմում երգիչ-երգչուհիները մի կերպ են զսպում իրենց ծիծաղը և փռթկոցը: Նույնիսկ իմ խիստ հայացքը չզգաստացրեց նրանց: Առաջին կարգում նստած մի կին կրծքով կերակրում էր իր մանկիկին: Այդ կինը ինձ համար սրբության չափանիշ էր, հրաշք: –Ընտանիք և աշխատանք. իրար չե՞ն խանգարում:
–Երբե’ք, քանի որ իմ կողքին են սիրելի ամուսինս` Համլետը, դուստրերս, ինչպես նաև իմ ամենամեծ օգնականը` անսամբլի մենակատար, տաղանդավոր Ասատուր Ասլանյանը: