Ս իրո հոգեբանների տեսանկյունից`
դա վաճանությունը լինում է պատահական: Որպես կանոն` այն
հանդիսանում է զուգընկերների միջև էմոցիոնալ կապի թուլացման
օրինաչափ արդյունք: Լինում են դեպքեր, երբ կինը, նախքան ամուսնու
անհավատարմության մասին իմանալը, միտված չէ իրենց համատեղ
կյանքն ընդհատել. մի՞թե հեշտ է ամուսնալուծության մասին որոշում
կայացնելը: Բայց վիճակագրությունը ցույց է տալիս, որ այսօր հենց
կանայք են մեծամասամբ հանդես գալիս ամուսնալուծության որոշմամբ:
Կանանց ինքնասիրության մեջ կան սեփական հաշվարկները: Այո,
հենց ինքնասիրության: Բայց չէ՞ որ ամուսնալուծության նախաշեմին
զուգընկերներից յուրաքանչյուրը պարզաբանում է այն հարցը, թե
ո՞րն է առավել կարևոր` սեփական ինքնասիրությու՞նը, թե՞ սիրելիի
սերը, որը բոլորովին վերջերս ամենահարազատն էր ու ամենամոտը: Ինչու՞
են կանանց խորհուրդ տալիս համբերել: Ստացվում է, որ «օջախի
պահապանուհին» պետք է դողա երջանկությունից, երբ աշխատանքից
տուն եկող ամուսնուն է դիմավորում, պետք է կերակրի յուրահատուկ
ճաշատեսակով, ապահովի տան ջերմությունը` այս ամենին ավելացրած
նաև սեփական կարիերան, երեխաների խնամքը... Իսկ երբ կինն
իմանում է ամուսնու դավաճանության մասին, նախ և առաջ պետք է
հանգստանա, վերլուծության ենթարկի ամեն ինչ, պետք է հաճախի
գեղեցկության սրահներ, ստանա որևէ նոր սանրվածք, իհարկե, ետդարձի
ճանապարհին չմոռանալով նաև սեփական անձի սեքսուալ գրավչության
մասին: Բայց, նախ և առաջ, ոչ բոլորն են դա ցանկանում, և երկրորդ` ոչ
բոլորն են կարողանում: Այդ պատճառով շատերը կարծում են, որ միակ
ելքը ամուսնալուծությունն է: Անկասկած, մեր ժամանակներում
կանայք իրենց ձեռքն են վերցնում ընտանիքում առաջատարի դերը և
փորձում են ինչ-որ կերպ վերադաստիարակել տղամարդուն: Այժմ
ժամանակները փոխվել են և «համբերել, սիրելի դառնալ» -ը
վերածվել է «դարձիր այնպիսին, ինչպիսին ես եմ ուզում»: Կանայք
կանացի զիջողականությունը, բնության քնքշությունը
օգտագործելու փոխարեն սկսել են պայքարել, օգտագործել ոչ
կանացի միջոցներ: Տղամարդու դավաճանությունը հաճախ կարող է
լինել ինքնահաստատվելու մանկամիտ փորձ, եթե ոչ իր կնոջ, ապա գոնե
ուրիշ կանանց աչքերում: Իսկ եթե սկսենք կշտամբել անհավատարիմ
զուգընկերոջը էգոիզմի, անբարոյականության ու նման մեղքերի
մեջ, դրանով մենք վերջնականորեն կվանենք նրան մեզնից: Ահա այստեղ
վատ չէր լինի, որ ք վերանայեիք ձեզ և գնահատեիք, թե ինչպես եք
Դուք կատարում ձեր դերը` ընտանիքում էմոցիոնալ առաջատարի դերը
և հասկանայիք, թե ուր հասցրեց բոլոր իրավիճակներում տնտեսավար
լինելու կանացի անհագ ցանկությունը: Նաև պետք է հիշել սիրո
մասին: Ընտանիքում գլխավորը փոխըմբռնումն է,
պատասխանատվությունը, պարտքի զգացումը, ընկերական զգացումը:
Իսկ եթե ընտանիքում կան երեխանե՞ր: Վիճակագրությամբ տասը
երեխաներից 9-ը, որոնք ապրում են կոնֆլիկտային ընտանիքներում,
տառապում են էմոցիոնալ խախտմամբ, բայց երբ կնոջ կամ տղամարդու
ինքնասիրությունը վիրավորված է, դժվար թե այդ պահին նրանք հիշեն
երեխայի մասին կամ նրանց օգտագործեն որպես միմյանց կապող օղակ: Տղամարդիկ
հակված են բազմակնության` կապված բազմաթիվ սեռական կապերով:
Բացի այդ, տղամարդկանց մոտ ծնողական բնազդն ավելի թույլ է, քան
կանանց, և նույն կերպ չէ նաև նրանց մոտեցումը ընտանիքի հանդեպ: Դա
նույնպես շատ ընտանեկան ողբերգություններ ի պատճառ կարող է լինել: Ի՞նչ
անել: Ինչպե՞ս խուսափել ամուսնու դավաճանությունից և ընտանիքի
քայքայումից: Խանդն այստեղ նույնպես չի օգնի: Ասում են` եթե
խանդում է, ուրեմն սիրում է. մի՞թե այդպես է: Խանդողի սերը այն
զգացումն է, կարծես դիմացինը իր է և իրեն է պատկանում, իսկ նրան
երջանիկ դարձնելը, նրան հասկանալ փորձելը իսպառ բացառվում է: Անկասկած,
պետք է հաշվի առնել ինչպես քո, այնպես էլ զուգընկերոջ
ինքնասիրությունը: Եվ թույլ չտալ խաղալ դրա հետ այն աստիճան, որ
այն սիրելիի կողմից վերածվի վիրավորված ինքնասիրության:
Հնարավոր է` այդ է պատճառը, որ բնությունը կնոջը օժտել է խորը
սրտացավությամբ, հոգեկան նրբությամբ, դիմացինի ներաշխարհը
տեսնելու կարողությամբ, հասկանալու, կամենալու
ունակությամբ... Չկա ընտանիքի երջանկության պահպանման
միանման կանոն, դավաճանության միանշանակ դեղատոմսեր ու խանդի
հաբեր: Կա միայն մի բան` իմաստություն, հասկանալու
ունակություն: Ստեղծեք Ձեր հարաբերությունները հարգանքի,
վստահության և պատասխանատվության հիման վրա ՆՐԱ հետ, ով Ձեր
կողքին է և հասկանում է, որ յուրաքանչյուր անձ անկախ է և արժանի է
երջանկության: