|
Գլխավոր էջ » 2010 » Մարտ » 12 » ԻՆՉՈ՞Ւ ՊԵՏՔ ՉԷ ՎԱԽԵՆԱԼ ՍԵՎ ԲՈՐԲՈՍԻՑ
17:07 ԻՆՉՈ՞Ւ ՊԵՏՔ ՉԷ ՎԱԽԵՆԱԼ ՍԵՎ ԲՈՐԲՈՍԻՑ |
Մետրոպոլիտեն կառուցողները մաստոդոնտի մնացորդներ են հայտնաբերել
Մադրիդյան
մետրոպոլիտենում կատարված պեղումների արդյունքում հայտնաբերվել են
մաստոդոնտ կոչվող հսկայական գիշատիչ կենդանու ոսկորներն ու ծնոտը:
Մաստոդոնտներն ապրել են ավելի քան 14,1 մլն տարի առաջ: Աշխատողները նաև
հսկայական կրիաների և վաղուց երկրի երեսից վերացած անխիտերիա ձիու
մնացորդներ են հայտնաբերել: Մադրիդյան մետրոյի «Կարպետանա» կայանի
ընդլայնման նպատակով կատարվող շինարարական աշխատանքների ընթացքում
բանվորները դեռ 14,1 մլն տարի առաջ վերացած կենդանիների միլիոնավոր
ոսկորներ են գտել: Շինհրապարակներից մեկում քարացած հնագիտական
գտածոների թիվն առանձնապես շատ էր: Կենսաբաններն արդեն առանձնացրել ու
պիտակավորել են Gomphotherium angustidens կոչվող մաստոդոնտի, հնագույն
ռնգեղջյուրի և տարբեր որոճող կենդանիների, հսկայական կրիաների, ինչպես նաև
արջերի և գայլերի նախապապ համարվող գիշատիչ ամֆիցիոնների և խեմիցիոնների
ոսկորները: Մնացորդների մեծ մասը պատկանում է պարզունակ անխիտերիա ձիերին,
որոնք ամենայն հավանականությամբ, զոհվել են ողջ երամակով: Այդ եռամատ
ձիերը, որոնք պոնի ձիու չափի են եղել, ապրել են նեոգենի դարաշրջանում`
Եվրասիայի անտառներում: Իսպանական «El Mundo» պարբերականը տեղեկացնում
է, որ պեղումները ղեկավարում էր` Մադրիդի պատմական ժառանգության պահպանման
գերատեսչության տնօրեն Խոսե Լուիս Մարտինես Ալմեիդան, ով խոստովանել է, որ
իր գործընկերներին ապշեցրել էր գիտությանն անհայտ ՙհսկայական գերգիշատչի՚
հայտնաբերված ծնոտը: Մետրոյի կառուցման ընթացքում այնտեղից տոննաներով
նստվածքաշերտեր են դուրս բերվել, որոնք մանր ողնաշարավորների և բույսերի
քարացած մնացորդներ են պարունակում: Իսպանացի գիտնականները պատրաստվում են
դրանք հետազոտել: Առայժմ ենթադրվում է, որ կենդանիներն ու բույսերը, որոնց
գտածոները հայտնաբերվել են, գոյատևել են առնվազն 14,1-13,8 մլն տարի առաջ:
Ինչո՞ւ պետք չէ վախենալ սև բորբոսից
Աշխարհում
այժմ նորաձև է դարձել բորբոսից վախենալը: Վերջերս Ռուսաստանի «Առաջին
ալիքով» ցուցադրված գիտավավերագրական ֆիլմը, որն ամբողջութամբ նվիրված էր
սև բորբոսին, մեծ անհանգստություն առաջացրեց հեռուստադիտողների մոտ (ընդ
որում` հաղորդման հեռուստատեսային վարկանիշը բավականին բարձր է)`
կանխատեսելով, որ շուտով Aspergillus niger կոչվող բորբոսը, որն իբր
բնակվում է մարդու վրա, կգրավի աշխարհը: Այդ ֆիլմում բորբոսի վնասակար
ազդեցությունները խիստ չափազանցված են: ՙԻզվեստիայի՚ թղթակիցը փորձել է
այդ հարցի վերաբերյալ որոշ մանրամասներ պարզել: Սկսենք այն բանից, որ
«Բորբոս» ֆիլմի բոլոր հեղինակային իրավունքները պատկանում են «Ինվիստրա
ՍՊԸ-ին: Դատելով ընկերության կայքում տեղադրված» առաջարկներից` այն
զբաղվում է նաև սև բորբոսի վերացման համար մոնարդա յուղի հիմքով
պատրաստված միջոցների վաճառքով: Հիշեցնենք, որ բորբոսի այդ տեսակը, և հենց
այդ յուղը, ֆիլմում ներկայացվում են որպես մարդկությանն ուղղված սպառնալիք
և, համապատասխանաբար որպես դարման այդ չարիքի դեմ: Այդուհանդերձ իրականում
ի՞նչ են իրենցից ներկայացնում մոնարդան, ասպերգիլուսը և նրա առաջացրած
ասպերգիլեզը:
Մոնարդան, որը ժողովրդի մեջ հայտնի է նաև այգու բերգամոտ անվանումով,
շրթծաղկավորների ընտանիքին պատկանող ոչ պահանջկոտ բույս է: Այն սովորաբար
աճում է Հյուսիսային Ամերիկայում և Մեքսիկայում որպես` մոլախոտ, երբեմն
կիրառվում է նաև այգեգործության մեջ: Որպես բակտերիաների և սնկերի որոշ
տեսակների դեմ պայքարող միջոց` մոնարդան վաղուց է հայտնի կենսաբաններին:
Ասպերգիլը (Aspergillus niger) շենքերում տարածվող բորբոսի տեսակ է:
Սովորաբար այդ բորբոսի սնկերը աճում են խոնավ վայրերում, սակայն ամենից
լավ տարածվում են փայտի վրա:
Ասպերգիլեզի հարուցիչներն են Aspergillus fumigatus-ը, A. niger-ը և A.
flavus-ը, որոնք ապրում են ջրում, հողում, սննդի մեջ, ինչպես նաև
գյուղատնտեսական և դեկորատիվ բույսերում, ցորենի, այլուրի, հարդի,
օդափոխության համակարգի և փոշու մեջ` ինչպես շատ այլ բորբոսային սպորներ,
բակտերիաներ ու վարակահարուցիչ մանրէներ:
ՙԲորբոսի՚ հեղինակները ամբողջությամբ սև բորբոսով պատած մարդկային
օրգանների մասին ոչ հավաստի պատմություններով փորձում են վախ ներշնչել
հեռուստադիտողի մեջ: Նման բան հնարավոր է միայն ասպերգիլեզով հիվանդների
մոտ և այն էլ` հիվանդության վերջին փուլում: Բայց այդպես շատ հազվադեպ է
պատահում: Սունկն օրգանիզմ է ներթափանցում շնչառական ուղիներով և կարող է
ախտահարել շնչառական, նյարդային և մարսողական համակարգերը: Երբեմն
ասպերգիլները կարող են ախտահարել նաև փայծաղը, երիկամները և ոսկորները,
սակայն հիվանդության նման դրսևորումը համարվում է ՙերկրորդ աստիճանի
ծանրության՚:
Ասպերգիլեզը զարգանում է միայն թույլ, ընկճված իմունային համակարգ ունեցող
հիվանդների մոտ, երբ թոքաբորբի, ինտենսիվ քիմիաթերապիայի, ՁԻԱՀ–ի կամ
իմունային համակարգը զգալիորեն ճնշող դեղեր ընդունելու հետևանքով
օրգանիզմը ամբողջությամբ զրկվում է պաշտպանությունից և ըստ էության,
վերածվում` կենդանի կենսանյութի: Սակայն նման իրավիճակներ հազվադեպ են
առաջանում:
|
Դիտումներ: 943 |
Ավելացրեց: karoline2010
| - Վարկանիշ -: 0.0/0 |
Մեկնաբանություններն ընդամենը՝: 0 | |
|
|
|
|
|
Օրացույց |
|
| « Մարտ 2010 » | Երկ | Երք | Չոր | Հնգ | Ուրբ | Շաբ | Կիր | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
| |
|