|
Գլխավոր էջ » 2010 » Հոկտեմբեր » 10 » ԷԴՎԱՐԴ ԴԱՐԲԻՆՅԱՆ
|
ԷԴՎԱՐԴ ԴԱՐԲԻՆՅԱՆ
Ծնվել է 1950թ. օգոստոսի 22-ին` Ախալցխայում: Ընտանիքով տեղափոխվել են Երևան, երբ դեռ մանուկ է եղել: Ավարտել է Երևանի Կոմիտասի անվան կոնսերվատորիայի ժողերգեցողության բաժինը, ուսումնասիրել է նաև օպերային երաժշտություն:
Սովորել և ավարտել է Երևանի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետը, այնուհետև` Գրականության ինստիտուտի ասպիրանտուրան:
Մեներգիչ է եղել Հայաստանի ժողգործիքների նվագախմբում, ապա` Արամ Մերանգուլյանի անվան ժողգործիքների անսամբլում:
1994-ից բնակվում է Ավստրալիայում:
Ամուսնացած է, ունի մեկ դուստր:
–Սիրելի Էդվարդ, ինչո՞վ եք զբաղվում Ավստրալիայում:
–Անկեղծ ասած, ես ֆիզիկապես եմ դրսում, ապրում և շնչում եմ Հայաստանով: Ես ինձ երբեք հայրենիքից հեռացած չեմ համարում, քանի որ հոգեպես Հայաստանի հետ եմ:
Ավստրալիայի SBS պետական ռադիոկայանում հիմնել և վարում եմ ՙԵրաժշտական զրույցներ՚ հաղորդաշարը, թերևս ավստրալիական ռադիոյի պատմության մեջ ամենաերկար գոյատևած հաղորդաշարը, որտեղ արծարծվում են երաժշտական-գրական հարցեր:
–Որևէ հիշարժան դեպք կարո՞ղ եք պատմել Ձեր կյանքից:
–1994-ին, արժանապատվությունս խիստ վիրավորված, որոշեցի հեռանալ իմ այդքան շատ սիրած և պաշտած Հայրենիքից:
Հենց այդ օրերին զանգեց Սիլվա Կապուտիկյանը և ասաց.
–Էդվարդ ջան, կարո՞ղ ես ինձ մեքենայով մի քանի տեղ տանել: Հետդ էլ խոսելու բան ունեմ:
Քանի որ գնալու էք, խնդրել էի, որ խոսք գրի Ավստրալիայի ռադիոյի համար: Մտածեցի, թե հիմա մեղադրանքի խոսքեր պիտի շպրտի երեսիս: Հանդիպեցինք և, ի զարմանս ինձ, ասաց.
–Սիրելի Էդվարդ, գիտե՞ս ինչ հասկացա:
–Ի՞նչ, տիկին Սիլվա,–հարցրեցի ես:
–Այն, որ ով գնում է հայրենիքից, բոլորի հետ վատանում եմ: Ավելի լավ էփ մեղադրանքի խոսքեր չասեմ: Հիմա, երբ ասում են, որ պիտի գնան, զարմանքով ասում եմ.ՙԵս գիտեի` վաղուց ես մեկնել: Շուտ պիտի գնայիր, շատ ճիշտ ես որոշել: Սա վերաբերում է նաև քեզ, այլևս չեմ մեղադրում, քեզ բարի ճանապարհ և հաջողություն:
Եվ դա, ցավոք, եղավ մեր վերջին զրույցը:
*** *** ***
Թբիլիսիում երեք հանրապետությունների փառատոն էր: Ես, առանց նվագակցության, երգեցի ՙԼոռվա գութաներգը՚, որը հիշեցնում էր վրացական երգերի ոճը: Ավարտից հետո Վախթանգ Կիկաբիձեն մոտեցավ ինձ, գրկեց, շնորհավորեց և հումորով ասաց.
Էդվարդ, սիրելիս, երբ Ֆրունզիկն էր երգում, ես կարծում էի` չունեք ազգային երգ: Հիմա համոզվեցի, որ ունեք, այն էլ` շատ բարձր մակարդակի: Շնորհակալություն:
Ես հպարտության զգացում ունեցա:
Զրուցեց Զարուհի Մխիկյանը
|
Դիտումներ: 1853 |
Ավելացրեց: karoline2010
| - Վարկանիշ -: 0.0/0 |
Մեկնաբանություններն ընդամենը՝: 0 | |
|
|
|
|
|
Օրացույց |
|
| « Հոկտեմբեր 2010 » | Երկ | Երք | Չոր | Հնգ | Ուրբ | Շաբ | Կիր | | | | | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
| |
|